אַן אָפּקלײַב פֿון מאָדערנע העברעיִשע לידער
רעדאַקציע
ייִדיש: ש. בערגער
אָבער מײַן ליבע
חדװה הרקאַװי
אָבער מײַן ליבע איז ניט אין מײַן כּוח
פֿון ים װוּ זי איז אַרײַן.
דער פּחד װאָס פֿאַרפֿלײצט זי צו ביסלעך.
דער װינט װאָס שלעפּט אירע געדאַנקען.
דער זון װאָס שטײט הינטער איר,
פֿאַר איר און אַקעגן איר,
די שלאַנגען װאָס זי װיקלט אײַן אין די האָר
װען זי גײט אַן אַרומגערינגלטע
מיט שלאָפֿגעװעבן.
אירע אָטעמען און אירע געזעצן.
די צײַט װאָס באַהאַלט איר משוגעת.
איך קען מער ניט. איך קען ניט.
הבֿל-ליד נום' 49
זלי גורביטש
דאָס קול
איז
דאָס גאַנצע
דאָס גאַנצע איז ניט קײן פֿאָרעם
ס'איז אַ צענטער
פֿון אים, פֿון סאַמע פּינטל, נעמט זיך דער קװאַל
דאָס איז דאָס גאַנצע
מיט דער פֿילפֿאַכיקער מוזיק
נאַטירלעך
אין גאַנצן
פֿון דעם מקור, פֿון דעם האַרצן
גיסן זיך
אַלע טײַכן אַזױ פֿיל טײַכן זײַנען אײן טײַך
ס'איז
דאָס קול
װאָס הײבט זיך װי אַ הבֿל װי זיבן הבֿלים אין פֿלי
גיב אַרײַן אין דײַן קול
דײַן
גאַנצקײט
אַ װעג פֿון שטײנער, אױף אַ װעג-ניט-װעג
גײ
מזמור
אַדמיאל קוסמאַן
אָמן, זאָלסט אונדז מאַכן פֿאַר קלײנטשיקע אַזעלכע. גאָר
קלײנטשיק, מיר בעטן דיך, אונטער דײַנע גרױסע גאַלאַקסיעס.
אָמן, זאָלסט אונדז מאַכן פֿאַר גאָר קלײנטשיקע, די גרײס פֿון אַ זרת,
אונטער
די גאַלאַקסיעס. די זונען, און די מילכװעגן, דעם װאַסער, און דײַנער שטאַרקער
ליכט.
אָמן, זאָלסט אונדז מאַכן מיט אַן אַנדער מאָס, קלײנטשיקע אַזעלכע, ניט זעעװדיק,
ניט פֿאַרשטאַנדיק
און בכלל ניט זעענדיק װאָס דו האָסט און האָסט ניט. װאָס זאָל דיך אַרן? מאַך אונדז
פּיצימאָניקע, די גרײס פֿון אַ זרת, און מיר װעלן דיך לױבן דערפֿאַר,
אָמן.